Florianopolis en Carnaval

Als je in Holambra gaat uiteten zul je verbaasd opkijken, althans dat deed ik wel. Op de menukaart stonden dingen als stamppot, kabeljauw, nasi goreng, broodje amsterdam-overloon-rotterdam en nog veel meer. Ik hoef het Hollandse eten dus absoluut niet te missen maar ik hou toch meer van de Churrasco!
Daarnaast houden Brazilianen van simpel, waar er in Nederland nogal eens verwarring is over wanneer de week nu precies begint, zondag of maandag? Hier is het overduidelijk zondag, want maandag noemen ze namelijk segunda-feira (tweede dag), dinsdag is dan terça-feira (derde dag) enzovoorts tot aan zaterdag, dat is sabado en zondag is domingo. Makkelijker dan in het Nederlands met de maandag, dinsdag enz. Echter dit is een van de weinige dingen waar de Brazilianen simpel in zijn, de mentaliteit hier is moeilijk om aan te wennen. Het relaxte leven bevalt met wel maar de boeren logica is hier soms ver te zoeken.
Nog een paar daagjes werken en dan is het alweer tijd voor de eerste reis, naar Florianopolis. Deze stad aan de kust schijnt erg mooi te zijn en ligt aardig dichtbij, althans voor Braziliaanse begrippen want in dezelfde reistijd zou je vanuit Nederland ook in Oostenrijk, Spanje of Polen kunnen zijn…

Vrijdag morgen vroeg, op naar Florianopolis! Deze stad is de hoofdstad van de staat Santa Catharina en ligt aan de kust, een kleine stad voor Braziliaanse begrippen (pakweg 500.000 inwoners) en een van de oudere steden. We rijden hier in een keer naartoe en stoppen tussendoor alleen even bij een vogelfokkerij aangezien Silvester nogal gek is van vogels.
Na het zien van enkele schitterende vogels met een beetje een duur prijskaartje (kakatoe’s van 5000 euro…) kwamen we aan in Florianopolis bij Maria Schoenmaker (oorspronkelijk uit Koningslust). Hier hebben we de ouders van Silvester afgezet en zijn we zelf doorgereden naar het Hotel, even snel douchen en tijd voor een welverdiend pilsje. Ons gezelschap was Braziliaans en konden alleen Portugees spreken… goed voor mij om te oefenen maar erg vermoeiend en ik kan nog niet alles begrijpen dus ook erg lastig. Goed, de volgende dag werden we rondgeleid door meneer Woppereis, ik weet wel waar ik ga wonen als ik met pensioen ga! Wat een leven heeft die man, nog even werken en dan gaat hij in zijn gloednieuwe huis aan zee wonen met jetski en alles erbij, niks te klagen!

Op zondag gingen we naar een vriendin van Maria toe die daadwerkelijk op het eiland woont (Maria woont eigenlijk in Sao Jose, Florianopolis is het eiland), vlakbij het strand maar voordat we hier waren maakte we nog een korte tussenstop. Aangezien ik het snowboarden toch soms wel mis en ze hier geen sneeuw hebben moest ik een alternatief verzinnen, de oplossing: sandboarden! (zie foto’s op facebook) Het lijkt op snowboarden alleen stukken langzamer en kortere ‘’pistes’’, daarnaast is er geen stoeltjeslift om je omhoog te brengen dus iets zwaarder om terug te komen maar het was zeker de moeite waard. Na dit van mijn levenslijstje te hebben gestreept kwamen we aan bij het strand, wat een billen hier zeg! En de vrouwtjes laten ze maar al te graag zien, des te leuker voor mij!

Op de weg terug richting Holambra zijn we nog gestopt bij 3 andere Kolonies, Castrolanda, Carambei en Holambra 2, raar maar waar, het heet echt Holambra 2. Hoewel ze nu officieel Campos do Holambra heten maar goed. In Carambei zijn we bij een Nederlands museum geweest en in Holambra 2 wederom bij een Limburgse familie geweest, ditmaal uit Stamproy. De meisjes in Holambra 2 waren iets anders dan ik gewend was, toen ik met Silvester in een barretje wat aan het drinken was liepen er 2 mooie meisjes voorbij, 10 minuten later weer en weer even later komt er een jongetje naar mij toe die in het Portugees begint te ouwehoeren. Ik verstond maar de helft maar het kwam er op neer dat de meisjes mij wilde zien, vervolgens waren ze erg verlegen en vroegen ze om mijn telefoon nummer. Dit heb ik maar niet gegeven aangezien ik dan waarschijnlijk zou worden opgepakt voor pedofilie.

Ik was nog geen twee uur thuis toen ik Thomas tegenkwam, hij vroeg of ik mee ging voetballen dus maar even de Brazilianen geleerd hoe je moet voetballen… ofja eigenlijk was het andersom. Vervolgens nog gedronken en toen ik vroeg hoeveel ik moest betalen schrok ik wel een beetje, 18 reals!!!! Dat is bijna 6 euro voor 2,5 uur drinken….
ff 2 daagjes werken en dan is het tijd voor de feestjes, vrijdag bij Silvester om vervolgens zaterdag met een flinke kater weer op het werk te verschijnen. ’s Avonds was het dan carnaval, ietsje anders dan in Helden want hier was het een zaal met veel mensen en slechte muziek, ohw wacht dat is eigenlijk hetzelfde als in Helden. Enige verschil is dat het bier hier uit blik wordt gedronken en de prins geen lange veer op zun muts heeft. De raad van 11 heeft weer wel mooie mutsen, gekocht op marktplaats van een Limburgse carnavalsvereniging haha
Toen het feest was afgelopen en wij ons laatste bier buiten op de parkeersplaats maar hadden opgedronken was het tijd om naar huis te lopen, een geslaagd feestje!

Tijdens het typen van dit stukje zit ik opgesloten in mijn huis, na 5 dagen complete droogte valt er eindelijk regen. Het opgespaarde water valt met bakken tegelijk uit de lucht en de straten en tuinen staan binnen de kortste keren blank. Blij dat het kwik nu weer wat gaat dalen en de mensen wat meer hoop krijgen dat het watertekort hier niet tot een cruciaal punt komt.
Maandag van de 5de week alweer, de tijd vliegt voorbij en dus is het tijd om te beginnen met mijn opdracht. Eerst heb ik alleen gewerkt om een beetje te integreren met de werknemers en dat is goed gelukt. Vandaag dus maar aan het echte werk beginnen. En rustig aan want vanavond naar Showtek!
Niet dat ik veel weet van de avond maar volgens mij was het wel geslaagd, zeker aangezien de portemonnee leeg was, het 10 uur in de ochtend was voordat ik mijn bed zag en heel veel koppijn.

Hopelijk heeft thuis ook iedereen de Carnaval overleeft!

Gr vanuit het nog altijd warme Holambra!